מחבר:קאלימאכוס
קאלימאכוס (ביוונית: Καλλίμαχος; נולד ב-312 לפנה"ס, קירנה - ?) היה מגדולי משורריה של התקופה ההלניסטית. מה שנותר הוא רק קמצוץ זעיר מכל אשר כתב: שישה הימנונים (פיוטים דתיים הפונים לאל כלשהו), 64 אפיגרמות וכן מבחר קטעים ופרגמנטים משירים וחיבורים אפיליוניים.
מכתמים של קאלימאכוס בהאנתולוגיה היוונית:
- V 6: Ὤμοσε Καλλίγνωτος Ἰωνίδι μήποτ᾽ ἐκείνης ἕξειν
- V 23: Οὕτως ὑπνώσαις Κωνώπιον, ὡς ἐμὲ ποιεῖς
- V 146: Τέσσαρες αἱ Χάριτες, ποτὶ γὰρ μία ταῖς τρισὶ τήναις
- VI 121: Κυνθιάδες θαρσεῖτε, τὰ γὰρ τοῦ Κρητὸς Ἐχέμμα
- VI 146: Καὶ πάλιν Εἰλήθυια Λυκαινίδος ἐλθὲ καλεύσης
- VI 147: Τὸ χρέος ὡς ἀπέχεις Ἀσκλήπιε, τὸ πρὸ γυναικός
- VI 148: Τῶι με Κανωπίται Καλλίστιον εἴκοσι μύξαις
- VI 149: Φησὶν ὅ με στήσας Εὐαίνετος
- VI 150: Ἰναχίης ἕστηκεν ἐν Ἴσιδος ἡ Θάλεω παῖς
- VI 301: Τὴν ἁλίην Εὔδημος, ἀφ᾽ ἧς ἅλα λιτὸν ἐπέσθων
- VI 310: Εὐμαθίην ἠιτεῖτο διδοὺς ἐμὲ Σῖμος ὁ Μίκκου
- VI 311: Τῆς Ἀγοράνακτός με λέγε ξένε κωμικὸν ὄντως
- VI 347: Ἄρτεμι τὶν τόδ᾽ ἄγαλμα Φιληρατὶς εἵσατο τῆιδε
- VI 351: Τίν με λεοντάγχ᾽ ὦνα συοκτόνε φήγινον ὄζον
- VII 80: Ειπέ τις, Ηράκλειτε, τεόν μόρον, ες δέ με δάκρυ
- VII 89: Ξεῖνος Ἀταρνείτης τις ἀνήρετο Πιττακὸν οὕτω
- VII 271: Ὤφελε μηδ᾽ ἐγένοντο θοαὶ νέες• οὐ γὰρ ἂν ἡμεῖς
- VII 272: Νάξιος οὐκ ἐπὶ γῆς ἔθανεν Λύκος, ἀλλ᾽ ἐνὶ πόντῳ
- VII 277: Τίς, ξένος ὦ ναυηγέ; Λεόντιχος ἐνθάδε νεκρόν
- VII 317: Τίμων, οὐ γὰρ ἔτ᾿ ἐσσί, τί τοι, σκότος ἢ φάος, ἐχθρόν;
- VII 318: Μὴ χαίρειν εἴπῃς με, κακὸν κέαρ, ἀλλὰ πάρελθε
- VII 415: Βττιάδεω παρὰ σῆμα φέρεις πόδας εὖ μὲν ἀοιδήν
- VII 447: Σύντομος ἦν ὁ ξεῖνος, ὃ καὶ στίχος οὐ μακρὰ λέξων
- VII 451: Τῆιδε Σάων ὁ Δίκωνος Ἀκάνθιος ἱερὸν ὕπνον κοιμᾶται
- VII 453: Δωδεκέτη τὸν παῖδα πατὴρ ἀπέθηκε Φίλιππος
- VII 458: Τὴν Φρυγίην Αἴσχρην, ἀγαθὸν γάλα, πᾶσιν ἐν ἐσθλοῖς
- VII 460: Εἶχον ἀπὸ σμικρῶν ὀλίγον βίον οὔτε τι δεινόν
- VII 471: Εἴπας· «῞Ηλιε χαῖρε.» Κλεόμβροτος ὡμβρακιώτης
- VII 517: Ἠῶιοι Μελάνιππον ἐθάπτομεν, ἠελίου δέ
- VII 518: Ἀστακίδην τὸν Κρῆτα τὸν αἰπόλον ἥρπασε Νύμφη
- VII 519: Δαίμονα τίς δ᾽ εὖ οἶδε τὸν Αὔριον;
- VII 520: Ἡν δίζηι Τίμαρχον ἐν Ἄιδος, ὄφρα πύθηαι
- VII 521: Κύζικον ἢν ἔλθηις, ὀλίγος πόνος Ἱππακὸν εὑρεῖν
- VII 522: 'Τιμονόη.' τίς δ᾽ ἐσσί; μὰ δαίμονας, οὔ ς᾽ ἂν ἐπέγνων
- VII 523: Οἵτινες Ἀλείοιο παρέρπετε σῆμα Κίμωνος
- VII 524: ῏Η ῥ᾽ ὑπὸ σοὶ Χαρίδας ἀναπαύεται;
- VII 525: Ὅστις ἐμὸν παρὰ σῆμα φέρεις πόδα, Καλλιμάχου με
- VII 725: Αἴνιε, καὶ σὺ γὰρ ὧδε, Μενέκρατες, οὐκ ἐπὶ πουλύ
- VII 728: Ἱερέη Δήμητρος ἐγώ ποτε καὶ πάλιν Καβείρων
- IX 336: Ήρως Αἰετίωνος ἐπίσταθμος Ἀμφιπολίτεω
- IX 507: Ἡσιόδου τό τ᾽ ἄεισμα καὶ ὁ τρόπος• οὐ τὸν ἀοιδῶν
- IX 565: Ἦλθε Θεαίτητος καθαρὴν ὁδόν. εἰ δ᾽ ἐπὶ κισσόν
- IX 566: Μικρή τις Διόνυσε καλὰ πρήσσοντι ποιητῆι
- XI 362: Εὐδαίμων ὅτι τἄλλα μανεὶς ὡρχαῖος Ὀρέστας
- XII 43: Ἐχθαίρω τὸ ποίημα τὸ κυκλικόν, οὐδὲ κελεύθῳ
- XII 51: Ἔγχει καὶ πάλιν εἰπὲ 'Διοκλέος᾽. οὐδ᾽ Ἀχελῶιος
- XII 71: Θεσσαλικὲ Κλεόνικε τάλαν, τάλαν, οὐ μὰ τὸν ὀξύν
- XII 73: Ἥμισύ μευ ψυχῆς ἔτι τὸ πνέον, ἥμισυ δ᾽ οὐκ οἶδ᾽
- XII 102: Ὡγρευτὴς Ἐπίκυδες ἐν οὔρεσι πάντα λαγωόν
- XII 118: Εἰ μὲν ἑκὼν Ἀρχῖν᾽ ἐπεκώμασα, μυρία μέμφου
- XII 134: Έλκος ἔχων ὁ ξεῖνος ἐλάνθανεν: ὡς ἀνιηρόν
- XII 139: Ἔστι τι ναὶ τὸν Πᾶνα κεκρυμμένον, ἔστι τι ταύτηι
- XII 148: Οἶδ᾽ ὅτι μου πλούτου κενεαὶ χέρες, ἀλλὰ Μένιππε
- XII 149: 'Ληφθήσει, περίφευγε Μενέκρατες᾽ εἶπα Πανήμου
- XII 150: Ὡς ἀγαθὰν Πολύφαμος ἀνεύρατο τὰν ἐπαοιδάν
- XII 230: Τὸν τὸ καλὸν μελανεῦντα Θεόκριτον, εἰ μὲν ἔμ᾽ ἔχθει
- XIII 7: Ὁ Λύκτιος Μενοίτας τὰ τόξα ταῦτ᾽ ἐπειπών
- XIII 24: Τὰ δῶρα τη 'φροδίτηι
- XIII 25: Δήμητρι τῆι Πυλαίηι, τῆι τοῦτον οὑκ Πελασγῶν